Vandaag staan we op tijd op om om negen uur bij de boot te kunnen zijn. Ik ben al om kwart over zes wakker dus met wat lezen en internetten is het zo half acht en een uurtje hebben we toch wel nodig om op pad te komen. We staan om iets na negenen met de rest in de rij... Best een hoop mensen lijken het zo, hopen dat het mee valt op de boot. Om ons heen lopen een heleboel half tamme konijnen, het eerste wild van vandaag zullen we maar zeggen.
Om half tien mogen we de boot op en willen boven binnen zitten, helaas is dit al vol dus dan maar buiten, gelukkig hebben we veel kleren bij ons al is het behoorlijk fris en vallen er een paar spetters. Om precies tien uur gaan we op pad. Als we net op weg zijn en de kapitein het één en ander verteld over de geschiedenis van Valdez komen we langs een groep zeeotters. Wat zijn ze schattig! Hier had ik op gehoopt en het zijn er tientallen. Ze liggen op hun rug te slapen maar als ze wakker worden gaan ze rondjes om hun as draaien om lucht in hun vacht te krijgen als isolatie ze hebben namelijk geen blubber. Als ze slapen verliezen ze wat van deze lucht waardoor ze dan wat dieper in het water liggen, ze liggen met de voorpootjes over hun neus. Als ze een dag niet eten verbruiken ze een kwart van hun gewicht! Het is wel knap fris buiten dus ik doe mijn regenbroek ook maar aan, nu heb ik drie lagen aan waarvan één thermo en dan is het in de wind nog koud... Iets verderop zitten er twee zeearenden in de boom, hoogstwaarschijnlijk een stel, deze vogels vormen paren voor het leven. Helaas net iets te ver om echte mooie foto's te maken. Valdez bestond eigenlijk helemaal niet toen tijdens de goudkoorts mensen hierheen werden gelokt met het verhaal dat er een dorp was. Ze moesten zelf voor een jaar voorraden meebrengen en daarover belasting betalen. De route naar het goud over de Vadez gletsjer was eigenlijk nauwelijks haalbaar. We varen een heel stuk verder langs een aantal vissersboten waar mensen aan het vissen zijn. Helaas zien we niet dat iemand een zalm aan de haak slaat, wel ligt er verderop een flinke boot op zijn kant. Deze is gekapseisd met voor circa 100.000 dollar zalm aan boord en nog brandstof die er nog uit gepompt moet worden. We komen langs een enorm grote ijsschots die van de Columbia glacier af komt. Dit is een grotere gletsjer waar deze stukken af komen, het is echt bizar groot en het is raar dat deze zo ver van de gletsjer in zee kan drijven zonder te smelten. We krijgen een prima lunch van kip met saus, rijst en groente en een breadroll, heerlijk. We raken hier aan de praat met een dame uit San Francisco die voor vier maanden door Alaska aan het trekken is nadat ze er vijf jaar geleden geweest is. Ze heeft dezelfde camera en is ook op zoek naar veel wildlife. Ze geeft ons nog de tip om op Dayville road bij de viskwekerij naar beren te zoeken. Verderop komen we bij een tender, dit is een boot die de zalm van de vissersboten ophaalt waardoor ze niet elke keer op en neer naar de haven hoeven om te lossen. Juist als wij er zijn gaan ze pompen en dat gaat ook werkelijk met een pomp. Ze zuigen de (levende) zalmen uit het net, deze gaan in een bak waar ze gewogen worden en dan via een klep zo het gekoelde zeewater in. Als je het ziet... Het toont niet echt diervriendelijk maar goed... Zalmen komen sowieso onprettig aan hun einde. We varen verder naar de gletsjer en zien nog een stel zeearenden. Als we in het smalle stuk van de gletsjer komen drijven overal kleinere ijsschotsen en ineens zie ik op een vrij groot stuk een stuks of zes zeehonden die daar lekker liggen te chillen. Verderop zien we er nog meer en dan zijn we ineens bij veel ijs en kunnen we de Meares gletsjer zien. WAUW! Wat een prachtig gezicht! Het ijs is blauw van kleur en de gletsjer is immens groot. Honderden zeehonden liggen overal op stukken ijs, ze zijn echt schattig met hun grote zwarte ogen. We liggen hier ongeveer een half uur wachten op 'calving' van de gletsjer oftwel tot er grote stukken afbreken. Helaas... Tientallen foto's verder vertrekken we zonder dit gezien te hebben maar wat is het prachtig! Op de terugweg varen we meer door de open zee en we zien de dall porpoises, bruinvissen met witte flanken. Prachtig. Na een tijd varen wordt er ineens omgeroepen dat er een bultrug te zien is, helaas staat meteen iedereen voor op de boot en hebben we geen zicht meer. Gelukkig komt hij later nog een aantal keer boven en kunnen we foto's maken. Als hij wederom weg zwemt van de boot laat de kapitein hem met rust. Om de walvis heen zwemmen veel van de dall porpoises, prachtig om te zien, ze eten mee met de walvis. Verder op zien we nog meer van de bruinvissen en de kapitein nodigt ze als het ware uit om op de boeggolf mee te zwemmen en dat doen ze dan ook! Het is een prachtig gezicht en wat zijn ze snel! Bijna onmogelijk om ze op de foto te krijgen. Ik zoek naar orka's maar dat gaat vandaag denk ik niet lukken. Wel komen we langs een kolonie mannelijke zeeleeuwen die hier relaxen en oefenen om later hun eigen harem te kunnen verdedigen. Er wordt wat af geruzied en een herrie dat ze maken... Voor de kolonie zwemmen papagaaiduikers, supergrappige vogels die ons vandaag goed dichtbij laten komen. We varen verder onder het genot van een kom soep. Minestrone in ons geval anders is soep met clamps, nou wij haken af. Net na de soep geeft de kapitein aan nog wat dall porpoise te willen laten aanhaken bij de boot dus storm ik naar buiten met de camera. Nou het staat er wel op maar 70mm lens is wat te gortig als ze echt onder je neus zwemmen, spectaculair is het! Na een enerverende trip en nog drie zeeleeuwen op een boei zijn we om zeven uur in de haven. We rijden direct naar de zalmen kwekerij en hier is aan de ene kant de zee en aan de andere kant beekjes en rivieren met duizenden zalmen. I zee zien we nog meer zeehonden en zeeotters en veel zalmen. Bij één van de kreekjes naast een watervalletje staan erg veel mensen en ja hoor, een zwarte beer is daar een zalm aan het eten. Gauw wat foto's. We proberen het nog even bij een andere beek maar daar zitten vooral heel veel meeuwen en nog veel meer zalmen. Na nog één keer op en neer rijden geven we het op. Het is vijf minuten naar de camping maar op dat kleine stukje steekt nog net een grote zwarte beer over vlak voor de camping... Kwart voor negen is een mooie tijd om te eten zullen we maar zeggen. Gelukkig hebben we stroom en macaroni van gister. Nog even een biertje bij het vuur en verhaaltje typen. Wat een ontzettend bijzondere dag was dit...
