Om half acht staat Robin al vlot naast het bed. Ik heb er wat meer moeite mee maar na een half uurtje kom ik er dan ook uit gerold. Ondanks de lange nacht voel ik me nog niet helemaal fit, maar dat komt nog wel. Het weer is okee, het is redelijk bewolkt met af en toe wat zon en we beginnen met een graad of 16. We gaan even ontbijten en tandenpoetsen en dan snel naar het Dorrigo Rainforest Centre. Hier aangekomen lopen we eerst de skywalk op en het uitzicht is inderdaad verbluffend.
Vanaf de weilanden aan de ene kant van de weg staan we nu ineens midden in (of in dit geval boven) een stuk regenwoud. Er zitten talloze vogels en we maken een aantal mooie plaatjes, nou ja, ik probeer het en Robin maakt ze. Een soort parkieten met rood en groen en nog wat meer kleuren vind ik het mooiste. Net onderweg ook nog een witte papegaai met een roze kop gezien, je kijkt je ogen uit. We besluiten de wandelschoenen aan te doen en naar Crystal Falls te lopen. Volgens de borden een uur en tien minuten heen en terug. We doen er uiteindelijk wat langer over want je staat regelmatig stil om naar vogels te zoeken en de bijzondere bomen en planten te bewonderen. Het is echt ongelofelijk mooi hier. Heel even hebben we een paar druppels regen maar echt veel stelt het niet voor. De heenreis gaat best goed maar dit is dan ook voornamelijk bergafwaarts en na niet al te lang komen we bij de waterval aan waar je over een handbrug langs kan lopen. Het begint toch al aardig druk te worden maar het stuk naar de waterval was gelukkig erg rustig. Het is eerste paasdag dus er zullen veel dagjes mensen komen, dit merken we ook al we weer naar boven lopen. Het naar boven lopen valt nog behoorlijk tegen en dat lijkt dan ook altijd langer dan de weg naar beneden. We stoppen nog even op de birdwalk, dit is een houten bouwsel door het bos waar je als je geduld hebt veel vogels kan zien. Heel veel vogels hebben we alleen gehoord en niet gezien helaas, je hoort de meest uiteenlopende fluitjes, piepjes, geschreeuw.
Het is vanaf de birdwalk nog een klein stukje en dan zijn we weer bij de camper waar we even lunchen. Het parkeerterrein is volledig vol dus we zullen maar weer een plekje vrij maken. De route die we hebben gekozen is een kleine weg naar Tyringham om daar de weg naar Grafton te pakken. Hier hebben we gepland om een camping te zoeken. Ondanks dat dit hele stuk niet veel meer kan zijn dan 130km rijden we er dik drie en een half uur over. Het zijn kleine slingerende prachtige bergweggetjes. En dat terwijl het op de kaart nog een behoorlijke weg is die de ene en de andere stad met elkaar verbind. Ach ja, het is hier allemaal een beetje anders.
In Grafton aangekomen zoeken we het Visitors Centre, nou dat lijkt heel makkelijk maar de bordjes zijn niet eenduidig en na drie keer keren geven we het gefrustreerd op. We gaan naar de camping. We zetten het adres in beppie, rijden nog een keer verkeerd en missen bijna de camping maar daar zijn we dan. Het is half vier en Robin is moe zat van het rijden. Gelukkig hebben ze nog een overnachtingsplekje al verdient dat niet de schoonheidsprijs. Het moet maar. We hebben als we bij de ingang gaan zitten internet en we hebben stroom en water.
We lopen nog een rondje over de camping die groot blijkt te zijn. Er zijn veel campingplekken maar ook veel vaste caravans en vakantiehuisjes die je kan kopen. Achter op het terrein zit een kolonie parkieten die een hoop kabaal maken.
Zo even de website bijwerken (duimen dat het droog blijft) en daarna koken. We hopen dat we morgen ergens wat te eten kunnen kopen en anders moeten we uit eten. Gezien de Pasen is er weinig open. En vanaf morgen gaan we onderweg naar Hervey Bay om van daaruit naar Fraser eiland te gaan. Het is nog zo’n 600km dus dat worden in ieder geval twee dagen, misschien nog een nachtje kamperen in Surfers Paradise maar even zien hoe ver we morgen komen.
