Na een onrustig nachtje word ik net voor zeven uur gewekt door een vrolijk gezoem rond mijn hoofd, er zit een mug aaaahhhh. Maar ja, Iedereen is nog stil of snurkt zachtjes, dat is uitzonderlijk om deze tijd en IK ga ze niet wakker maken. Wanhopig wapper ik iets om mijn hoofd en als de mug het iets verderop zoekt ga ik even lezen. Gelukkig voor mij worden de jongens kwart over zeven wakker en kan ik eruit om op muggenjacht te gaan. Nou ik hoef niet ver te zoeken, er zitten er meerdere op het plafond en ik zie ze ook nog vliegen. Hmmm uitroeien. Als Robin na een tijdje ook uit bed komt en er toch maar steeds muggen blijven verschijnen bedenken we ons dat dat niet kan. Waarschijnlijk komen ze door een roostertje bij de deur dat we afplakken met papier en ducttape. Waar dat spul al niet goed voor is.
Vannacht om vier uur keek ik trouwens nog even uit het raam, nou volledig licht is het hier hoor! Zodra we klaar zijn rijden we het smalle paadje weer omhoog naar de weg. Google maps stuurt ons via een grindweg naar het nationale park Fulufjallet. Niet echt een succes uiteindelijk, 24km off road… de weg die iets langer bleek te zijn is wel geasfalteerd nou ja vooruit maar weer. Uiteindelijk is het elf uur als we aankomen in het park. Het is hier prachtig, onderweg zagen we al stukken ijs en sneeuw op de heuvel en we zijn ook aardig omhoog gegaan. De temperatuur ligt rond de zeven graden. We kleden ons en de jongens warm aan en gaan lekker wandelen. Het is best druk en er is iets aan de hand want er zijn allemaal parkeerplaatsen voor media gereserveerd, geen idee wat er is. We lopen naar het hoogtepunt van dit park, de hoogste waterval van Zweden. Na ongeveer een kilometer komt er een splitsing waar we even stoppen. De jongens zijn een beetje moe en vooral Julian wil niet echt. Die wil lekker op mn rug, nou prima hoor. Terwijl we dat staan te doen komt er een hele groep mensen op ons af. We twijfelen om ze voor te laten want zo snel zijn we niet. Als we toch eerst gaan vertelt één van de gidsen van het park die erbij hoort dat het de princes van Zweden is. Oh top… hebben wij weer… Nou flink doorstappen dan maar. Als we bij een prachtig uitzichtpunt komen van de waterval staan we een beetje ongelukkig aan de ene kant en de princes loopt langs ons met alle fotografen achter zich aan, we staan een beetje klem. Ze zegt ons wel gezellig gedag. Ik besluit om onder het mompelen van sorry maar gewoon voor de fotografen langs te lopen. Tja wij komen hier ook maar gewoon voor de mooie natuur. We kunnen lekker verder stappen naar onderaan de waterval, Sven loopt ondertussen weer lekker zelf, Juul geniet op mijn rug van al dat snelle mooie water en kwebbelt de oren van mijn hoofd. Het is werkelijk prachtig onderaan de waterval. Sven klimt met Robin over de rotsen, wij kijken toe. Na een tijdje lopen we de twee kilometer terug naar de auto. Geen heel ver rondje, wel op het gemakje bijna twee uur over gedaan. Als we weer gaan rijden duurt het precies een minuut voor de kinderen slapen. Zullen we in Sarna gaan kamperen of door gaan? Moeilijk… we rijden toch een stukje verder en belanden op een beetje matige camping maar we doen het toch maar. Toiletje kan hier leeg, we kunnen eindelijk weer eens douchen (het zijn wel een beetje gekke douches met alleen een douche gordijntje maar Robin kan wel met de kinderen douchen onder twee douches naast elkaar wat wel weer lekker is) en we zijn ook een beetje moe. Prima zo voor een nachtje. Morgen weer verder naar het noorden.
