Wat een dag… hij begon vroeg. Om half 4 zijn we beiden wakker, het bed is even wennen en de kussens op het voeteneind vallen steeds van het plankje dus daar moeten we wat op verzinnen. Zeker aangezien het ontzettend koud is. We weten het nog vol te houden tot kwart over 6 en dan besluit ik het erop te wagen met de douches. Dat blijkt een gouden keuze, wat een douche! Daarna zet ik koffie en ontbijten we met uitzicht op de Rockies. De zon komt langzaam op en om kwart over 7 rijden we weg met zon. Wel koud: een harde wind en 6 (!!!) graden, brrrr.
We rijden via de 22 de cowboy trail, naar Pincher Creek en van daaruit rijden we naar Waterton Lake Park. Het is ca 200 km rijden maar dit zijn echt prachtige kilometers over de prairie. We spotten eerst een grondeekhoorn en later op de 22 zien we onze eerste drie herten die gezellig staan te eten aan de kant van de weg. Verderop roept Robin ineens: wat loopt daar?? Ik denk eerst dat het een wolf is maar aan de grootte van de oren te zien zit het erin dat het een coyote was, erg bijzonder. Mensen wat is het mooi hier. Iedereen rijdt ook op een prettige manier. Wij toeren met 80 km/u waar je 100 mag richting het zuiden. Mensen achter ons houden afstand en halen in zodra de situatie het toelaat, geen gedoe, heerlijk.
Rond half 10 stoppen we voor koffie en wat te eten. We nemen hier de afslag en rijden via Pincher Creek verder. We komen een afslag tegen met een uitzichtpunt maar ook een bizon paddock. We besluiten om een rondje te rijden en komen door een afgezet stuk prairie met daarop een kudde buffels. Erg leuk.
Om half 12 komen we in Waterton Lake Park aan. We kopen hier bij een alweer zeer vriendelijke dame de National Park Pass. Hiermee kunnen we de meeste parken in zonder te hoeven wachten en apart te hoeven betalen. We rijden door naar het visitor centre waar we info vragen over een camping met full hookup en welke trails (wandelingen) het leukst zijn voor ons beginners. De camping zit in Waterton Lake en de wandelingen worden meteen voor ons gemarkeerd. We besluiten eerst de Bear Trail te lopen. Dit moet 30 min naar boven en 30 min naar beneden zijn. Nou dat valt even tegen… Naast het feit dat je wat herrie moet maken in verband met de beren zitten we bijna op de boomgrens, en daar krijg je het ongetraind benauwd van… na 25 minuten geven we het op en keren we terug. Zwaar vermoeid, warm maar wel voldaan want jeetje wat is het hier mooi.
Vervolgens rijden we naar de camping om even te reservering voor vanavond. Dat is mogelijk en we betalen 38 dollar voor een plek met water, elektra en afvoer, super.
Na het reserveren besluiten we nog een stuk te gaan rijden. We rijden richting Lake Cameron. Het is een prachtige weg waar we 4 herten tegenkomen. Totaal niet mensenschuw en ze staan dan ook mooi op de foto. Onderweg stoppen we bij een beek voor wat foto’s en om even rond te kijken. Aan het eind van de weg begint de route langs het meer. 1,5 km. Wel geluid maken want het is grizzly territorium. Hmm dat spreekt me toch iets minder aan. Toch gaan we lekker lopen, veel babbelen en beetje stampen hier en daar. Niet 100% ontspannen maar het uitzicht is waanzinnig. Eerst het meer wat erg blauw is met daarachter met sneeuw bedekte bergen. Ongelooflijk. Na dik een half uur en nog geen einde van het pad besluiten we terug te gaan. Het is even genoeg geweest voor vandaag.
Op de terugweg stoppen we bij een outdoor kledingzaak. Ik heb namelijk geen praktische jas voor hier en met de wind en temperaturen is het gewoon snel te koud. In eerste instantie val ik op een bruin jackje maar deze is slechts water resistant en niet waterproof, hmm jammer. Toch wat anders geprobeerd maar niets leuks. Ik denk: ik doe eens gek ik trek m toch aan. Na eeuwig wikken en wegen tussen 3 jassen wordt het toch de jas waar ik in eerste instantie voor viel, grappig (Robin vond het iets minder grappig).
Nog even snel wat kleine boodschapjes voor bij de pasta en we gaan ons installeren op ons plekje. De wilde herten lopen hier met z’n 5en rustig te grazen naast onze camper. Wij drinken even een biertje, eten wat (dat valt helaas een beetje tegen) en doen een rondje over de camping. Wat een leven…
