Deze dag begint beter, na het gisteravond tot half 11 uitgehouden te hebben slapen we door tot half acht (vooruit, we zijn wel een paar keer wakker geweest). Ik ga even douchen terwijl Robin het bed opmaakt, stukken beter want het is wat krapjes met z’n tweeën.
We nemen wat bammetjes en gaan daarna een wandeling van 1,3 km maken, de Bertha Lower Falls. Ze geven hier alles enkele reis aan dus deze tocht zal circa 1 uur lopen zijn. Na 1,3 km zien we het bord dat het nog 1,5 km is naar de Bertha Falls… tja dat is toch te leuk om te laten lopen dus we lopen toch door.
Het gaat ondanks de spierpijn toch iets soepeler dan gisteren. We lopen naar de waterval en dat is zeker de moeite waard. Ook het uitzichtpunt op de helft is super. Dat worden wat mooie plaatjes.
Teruglopen is een stuk eenvoudiger en na bijna 2 uur zijn we weer op de camping. Ik bedenk me ineens: we moeten vast allang de camping af zijn!!! Snel pakken we het bonnetje en we zijn inderdaad al bijna een kwartier te laat en we moeten nog vuilwater weg doen, schoonwater bijvullen en alles loskoppelen. Robin ziet iemand van de camping en vraagt meteen of dit een probleem is, nou nee hoor! Zeker niet. Dus snel nog even plassen en de camping af, 40 min te laat. We rijden nog een stuk van de Red Rock Parkway maar deze is aanzienlijk minder mooi dan wat we gister hebben gereden en halverwege keren we terug. Het is tijd om richting Revelstoke te gaan rijden.
We tanken in Pincher Creek en hier blijkt ons dappere campertje wel zeker 1 op 9 te rijden! En dan ook nog diesel, dat is bestwel een meevaller. Misschien omdat het een Mercedes Sprinter is?
We nemen de Crowsnest Pass. Dit is een mooie maar erg drukke weg en zeker met ons rustige tempo en de Canadezen die toch vrij vlot doorrijden is ontspannen anders. Om 17.00 gaan we toch maar een camping zoeken. We nemen een afslag die ons over een prachtige weg langs de rivier en door de bossen leidt. Je kan hier nog een stuk rijden om wild te spotten maar dit blijkt een gravelroad en ondanks dat het mag is het voor de vermoeide Robin geen optie meer en daarnaast is het risico om 1 van de banden lek te rijden op dit moment te groot. 7 km verderop moet een camping zijn en daar rijden we naartoe. We zitten op de camping bij Lake Norbury. Het is een self-register camping midden in het bos. Er zijn een paar toiletten en je kan water tappen maar vooral de toiletten zijn niet erg luxe te noemen. Ach, onze camper voldoet prima. En wat een plek hebben we… vuurplaats erbij, picknick tafel en ruimte zat om ons heen, er zijn misschien 5 plekken bezet op de camping. Straks misschien nog even wandelen en de buren nemen nog wat hout voor ons mee van het vissen ;).
Nu even wat chipjes en een biertje.
Na enige tijd komen inderdaad de buren terug met een hele auto vol met hout, fantastisch. Ik vraag de heren meteen of ze met ons mee doen met een biertje en nadat ze in de gaten hebben dat Robin en ik niet zo handig zijn met het maken van een kampvuur beginnen de heren meteen met hakken en zagen en rommelen. Met wat papier weet Stu er al snel een leuk vuurtje van te maken en Stacey maakt snel een stok waar we de worstjes mee kunnen roosteren. Het wordt een hele gezellige avond met veel geouwehoer. Stu gaat uiteindelijk om 10 uur weg en Stacey gaat wanneer wij om 11 uur toch besluiten naar bed te gaan. Vlak voor we naar bed gaan horen we een hoop gehuil en gekef van de coyotes, een paar lopen er aan de andere kant van het meer en hebben waarschijnlijk net een prooi te pakken, een ander stel loopt op de heuvel vlak bij de camping op circa 100m van onze camper, toch wel spannend… We gaan slapen met de verwarming aan want ook hier koelt het snel af.
