De wekker staat op zeven uur en we gaan op het gemakje ontbijten. Daarna is het tijd om de koffers even uit te ruimen en weer helemaal opnieuw in te pakken want dat is een aardig zootje geworden ondertussen. Al snel is alles weer opgeruimd en hebben we op de kaart gekeken hoe we gaan rijden. Nog steeds geen vulkaan te zien, alleen wolken. Het regent dan ook alweer en dit blijft het een hele tijd doen als we onderweg zijn. We rijden met de 142 langs een heel groot meer. Helaas regent het de hele tijd tot we richting het einde van het meer gaan. We willen een foto maken maar hebben nog niet echt een mooi punt gevonden dus we wijken even van de route af. Nou dat is een pittig stukje weg hier en daar maar wel leuk.
We rijden een rondje maar zien geen mooi punt dus kijken we even op de navigatie en we zien ook bordjes van een restaurant met uitzicht op het meer. Dat klinkt goed en we gaan die kant op. Daar aangekomen helemaal aan het eind van de weg is er niemand op het terras maar we worden uiterst vriendelijke ontvangen waarna we een lekker kopje koffie bestellen. Als we zitten te wachten maak ik met de groothoek wat foto’s van ons samen en op dat moment draaien ze op de radio All of me van John Legend, het nummer van ons trouwen, het heeft vast zo moeten zijn dat we hier terecht kwamen. We genieten van het uitzicht, de lekkere koffie en de huistoekan en papagaai die op de achtergrond zit te praten. Na een rekening van krap 3 euro voor vier koppen koffie gaan we weer op pad en het gaat alweer regenen. Iets verderop staan wat mensen stil en hier blijken brulapen in de boom te zitten, toch nog even kijken. We rijden verder op de prachtige slingerweg tot we na Tilarán op de snelweg, de 1 komen. Dit is best een saaie weg. Wel heel opvallend is dat het landschap al aardig verandert is, van heel tropisch en groen naar steeds iets minder tropische en meer gele tinten. Het is ook wat vlakker geworden al zie je wel in de verte de vulkanen. Heel gaaf. Hier worden veel koeien en paarden gehouden. Het hele grote nadeel van de 1 is dat er over het hele stuk aan de weg gewerkt wordt. Dit houdt in dat je officieel maar 30km/u mag rijden, nou dat doen we maar niet, levensgevaarlijk. Iedereen rijdt gewoon hard door dus we worden, ondanks dat we ook vlot doorrijden, steeds ingehaald. Daarnaast is het ook best een saaie weg dus dat valt niet echt mee. We willen ook ondertussen even lunchen maar we zien niet echt iets leuks. Na een hele tijd besluiten we toch het volgende restaurant maar te nemen, het ziet er niet erg gezellig uit maar we moeten toch even stoppen en wat eten. Bij de eerste woorden spaans blijkt dat de eigenaar uit Klazienaveen komt. Tja, je verwacht het niet. Hij is hier vijftien jaar geleden naartoe gekomen na een vakantie en zonder ook maar de taal te kennen maar gestart met het restaurant te bouwen. De bureaucratie is hem wel tegengevallen maar het is uiteindelijk toch gelukt. Hij is echter geen Costaricaan en moet dus elke drie maanden even het land uit en er weer in. Dan mag hij weer drie maanden blijven. Een goede tip die hij geeft is dat we naar de waterval kunnen vlakbij dus dat doen we dan ook en het is inderdaad maar een klein stukje. Eerst moeten we een vrijwillige donatie doen voor een school en daarna twee dollar betalen voor het parkeren, tja niets is voor niets. Het is wel echt prachtig bij de waterval, na een paar minuutjes naar beneden te hebben gelopen komen we aan. Nu blijkt dat je er kan zwemmen, jammer dat we dat niet wisten maar goed, even lekker kijken, wat foto’s maken en visjes kijken die in grote getale aanwezig zijn. Al snel hebben we het gezien en gaan we weer naar boven waar we het enorm warm van hebben, het is hier dan gelukkig wel veel droger maar wel zonnig en 32⁰C. We rijden het stuk off road terug naar de snelweg waar we weer verder gaan langs de werkzaamheden. Bij Liberia is het echt heel erg qua drukte maar daar eenmaal voorbij is het nog een klein stukje en dan kunnen we de snelweg af. Het is een prachtige weg! Het eerste stuk is goed asfalt, tussen de rotsen van lavagesteente kronkelend. Er staan nog wat koeien op de weg die ons verdwaasd aankijken. 22 kilometer is het vanaf de snelweg naar de lodge maar daar doe je best lang over zo. Bij een hek voor het park moeten we 1400 colones betalen, waarom en waarvoor is ons nog steeds niet 100% duidelijk maar het is weinig geld dus so be it. De lodge is weer prachtig, een mooie vrijstaande bungalow die erg ruim is, mooi park en er zijn allemaal wandelingen te doen vanaf de lodge en ook vanaf de ingang van het park. Wel waait het hier knetter hard en als we een biertje drinken in de bar miezert het ook al weten we niet waar dat vandaan komt want de lucht is blauw behalve heel erg in de verte. Door de miezer is er een hele mooie regenboog te zien, bijzonder!
We zetten een hagedisje buiten de deur en nemen dan een douche die prima is alleen het putje spoelt niet goed door, dat past wel een beetje bij mijn beeld van het huisje want dat is toch wel wat krakkemikkig en niet helemaal echt schoon te noemen. Het eten in het restaurant blijkt alleen maar in buffet vorm te zijn, er is geen toetje en we kunnen ook geen bakje koffie krijgen, wat een afknapper zeg pfff. Nog maar even verhaaltje maken en dan slapen, we gaan vroeg ontbijten en wandelen voor het echt veel te warm is, duimen dat we niet wakker liggen van de wind want alles kraakt en rammelt aan het huisje. 