Om acht uur zijn de ouders van Robin bij ons om ons naar schiphol te brengen. Daar kunnen we onze koffers nu geautomatiseerd inleveren, het enige nadeel is dat dat allemaal wel langer duurt… enige tijd verder kunnen we toch ons geld ophalen bij het GWK en nog even kort een bakkie doen. Tijd om afscheid te nemen en gauw de douane door, nou dat is in een minuut gepiept gelukkig waardoor we ruim op tijd bij de gate zijn. Onze vlucht gaat op tijd en als snel zijn we onderweg naar Panama waar we een overstap hebben.
Prima nachtje gehad, even wakker rond drie maar daarna weer verder kunnen slapen. Mijn nek die sinds vrijdag echt vreselijk zeer deed wordt gelukkig snel minder pijnlijk en dat scheelt ook veel met slapen. Het enige niet zo prettig is dat we op de kamer gebeld worden als we bijna klaar zijn voor koffie dat degene die ons op komt halen voor de tour al voor het hotel staat. Een kwartier te vroeg, wie rekent daar nou op?
Al met al zijn we snel onderweg, zonder koffie dan maar. Na een klein stukje door San Jose wisselen we van een klein busje naar een touringkar en gaan we echt op pad Richting Tortuguero. Na anderhalf uur hebben we een plek waar we ontbijten met uiteraard rijst met bonen (bij het ontbijt is het rijst met bonen door elkaar en bij de lunch vaak rijst met bonen apart, een cruciaal verschil schijnt) en allerlei andere heerlijke dingen, vers fruit, roerei, worstjes etc.
Hier zit je dan in een bizar grote en prachtige vrijstaande bungalow met champagne je verhaaltje te typen, hoe heerlijk.
Eerst nog even terug naar gisteravond want voor het eten met twee mensen uit Zwitserland en Mario nog even op zoek gegaan naar de Red Eyed Tree Frog, die zitten hier veel in een speciaal aangelegd stukje van de tuin en hier kweken ze ze ook op waardoor je de verschillende stadia van de kikkervisjes kan zien. Na even te moeten hebben zoeken vindt Mario uiteindelijk een parend stelletje wat we op de foto kunnen zetten, alleen flitsen mag eigenlijk niet omdat je ze dan verstoord. Tijd om te eten waarbij we gezellig zitten te praten met een stel Amerikanen en na het eten nog met een Amerikaans stel dat oorspronkelijk uit Iran komt maar heeft moeten vluchten omdat zij joods is meer dan twintig jaar geleden. Leuk om zo van al die mensen wat te horen, de ene is met pensioen en reist heel wat af, de ander kan met moeite 5 dagen inclusief het weekend vrij maken van zijn eigen zaak.
We hoeven er niet vroeg uit vandaag dus gelukkig ben ik voor zonsopkomst al wakker. Ik dacht nog dat ik het heb horen regenen maar zeker weten doe ik het niet. Even ontbijten op de lodge wat prima is en daarna met de auto naar Manzanillo national park om daar te wandelen. Nou ijdele hoop zonder een beetje aanwijzingen dat je daar kan wandelen. We rijden bijna tot het einde van de weg maar komen dan op zo’n vaag stuk terecht dat we maar terug rijden. We vragen nog even bij de dive shop of we kunnen duiken maar die hebben net de compressor binnen gekregen uit de USA dus voorlopig is er nog even geen lucht totdat ze die hebben uitgepakt en aangesloten. Dan geeft de man aan dat we hier wel wat zouden moeten kunnen snorkelen of hiken als we de weg gewoon een stukje volgen. Blijkt dat we dan weer op het zelfde punt uitkomen en niet verder kunnen zonder door een diepe rivier te waden. Daar zijn we even niet voor in.
Na weer een heerlijk ontbijt deze keer met pancakes zijn we vlot op weg naar Cahuita voor de tour die om negen uur begint. Als we daar aankomen staat Heido al op ons te wachten en we hebben net als gisteravond een privé toer. Allereerst neemt hij ons mee naar Cahuita zelf om ons allerlei planten en vruchten te laten zien en proeven. De ene superlekker, de andere vies en bitter maar wel goed tegen de diabetes. Ook blaadjes die enorm naar citroen ruiken. Hij vertelt echt van alles, die plant kan je insectenwerend gebruiken, die vouwt zijn blaadjes dicht als je eraan komt, dit is een amandelboom. Ook pakt hij nog even een bananenspin op.
We op ons gemakje ontbijten naast de kaaiman die op de kant ligt naast het restaurant. We hoeven pas om half elf bij het startpunt van de reis naar rara avis te zijn dus we kunnen rustig aan doen. We zeggen Alex en Marga nog even gedag en na de laatste in- en ompak acties gaan we op weg met een route beschrijving van de Belgische eigenaar van de Hacienda. We moeten toch nog even zoeken maar met de hulp van de navigatie zijn we er ruim op tijd. De traktor is er nog niet, die komt na een minuut of twintig aan met een hele groep Belgen. We krijgen laarzen aangemeten en rond elf uur gaan we op pad.
Half acht is de vaste tijd voor ontbijt. We hebben een slechte nacht gehad door de enorme kuil in het bed en de hoosbuien (geen ramen maar horren dus je hoort alle geluiden heel goed). Ook ben ik alweer enkele keren gestoken en jeuken mijn benen daardoor behoorlijk. Wel lekker onder de klamboe geslapen dus de muggenbulten moeten van ’s avonds komen. Na het ontbijt (rijst met bonen, roerei, toast met jam en fruit) maken we wat foto’s van de Coati’s die elke dag komen om te kijken of er nog wat te halen is en daarna gaan we dan toch in de regen op pad om te hiken. Van enorm harde regen zwakt het gezellig langzaam af totdat zelfs even de zon door komt.
Hozen hozen hozen, het doet niet anders. We liggen weer veel wakker door het slechte bed en de regen die echt in stromen naar beneden komt. Toch maar gewoon inpakken. We stoppen alles wat we niet nodig hebben in onze tassen met de regenhoezen eronder. Dit kan gelukkig met de traktor mee na het ontbijt en nog even genieten van de kolibries dus wij lopen uiteindelijk met alleen de deet, een flesje water en de gopro. Goed te doen. Het regent in eerste instantie nog behoorlijk maar dat wordt minder en stopt zelfs bijna, we krijgen het goed warm ook omdat de wandeling erg pittig is door de vele modder. Je glijdt uit of je blijft plakken met je laars in de modder, Robin zakt zover weg dat hij nog een scheut in zijn laars verzamelt en David eindigt nog een keer op zijn rug in de modder bij een afstapje.
De wekker staat op zeven uur en we gaan op het gemakje ontbijten. Daarna is het tijd om de koffers even uit te ruimen en weer helemaal opnieuw in te pakken want dat is een aardig zootje geworden ondertussen. Al snel is alles weer opgeruimd en hebben we op de kaart gekeken hoe we gaan rijden. Nog steeds geen vulkaan te zien, alleen wolken. Het regent dan ook alweer en dit blijft het een hele tijd doen als we onderweg zijn. We rijden met de 142 langs een heel groot meer. Helaas regent het de hele tijd tot we richting het einde van het meer gaan. We willen een foto maken maar hebben nog niet echt een mooi punt gevonden dus we wijken even van de route af. Nou dat is een pittig stukje weg hier en daar maar wel leuk.
We hebben redelijk geslapen ondanks de wind, wel met een handdoek tussen de deur en een balk en een sok onder een andere deur tegen het klapperen, wat gaat het tekeer zeg. De wekker staat voor zevenen, we willen bijtijds gaan wandelen omdat het hier erg warm wordt en het een lang wandeling is die we denken te gaan doen. Het ontbijt is prima, gelukkig is er nu wel koffie en rond acht uur staan we bij het national park. Het is 15 dollar per persoon om het park in te mogen en de wandeling die wij gaan doen is twee uur enkele reis naar de waterval waar je kan zwemmen. Al snel zijn we op pad en het is werkelijk een prachtige wandeling door het bos, via een krakkemikkige brug over een riviertje en dan steil de helling op.