We hoeven er niet vroeg uit vandaag dus gelukkig ben ik voor zonsopkomst al wakker. Ik dacht nog dat ik het heb horen regenen maar zeker weten doe ik het niet. Even ontbijten op de lodge wat prima is en daarna met de auto naar Manzanillo national park om daar te wandelen. Nou ijdele hoop zonder een beetje aanwijzingen dat je daar kan wandelen. We rijden bijna tot het einde van de weg maar komen dan op zo’n vaag stuk terecht dat we maar terug rijden. We vragen nog even bij de dive shop of we kunnen duiken maar die hebben net de compressor binnen gekregen uit de USA dus voorlopig is er nog even geen lucht totdat ze die hebben uitgepakt en aangesloten. Dan geeft de man aan dat we hier wel wat zouden moeten kunnen snorkelen of hiken als we de weg gewoon een stukje volgen. Blijkt dat we dan weer op het zelfde punt uitkomen en niet verder kunnen zonder door een diepe rivier te waden. Daar zijn we even niet voor in.
Dan maar terug naar de lodge. Op weg terug zien we op de navigatie een mooi weggetje wat we besluiten in te rijden. Het is een pittige onverharde weg wat een leuke uitdaging is. Na een kilometer of twee komen we bij een hek waarop staat dat ze nachtwandelingen doen, kijk dat klinkt goed. Iet s verderop komen we bij een Zoo uit. Als we uit de auto stappen zien en horen we niemand, dat beloofd weinig goeds maar ik hoor wel wat bewegen in de boom, blijkt die hele boom toch vol te zitten met brulapen. Superleuk! We kijken een hele tijd naar de apen en de kleintjes die aan het eten zijn. Daarna lopen we het terrein op om te zien of er iemand is maar als beide waakhonden aanslaan komt er nog niemand dus dat beloofd weinig goed. Toch maar terug dan.
Op onze lodge lunchen we even met een heerlijke hamburger en de dame van de receptie regelt een toer voor ons bij La Ceiba voor vanavond een wandeling in het donker. We overleggen wat we verder vanmiddag gaan doen, terug om te snorkelen of even bij Cahuita kijken. Dat laatste wordt het uiteindelijk en we rijden in een half uurtje die kant op. Als we vlakbij het strand de auto parkeren komt er meteen een man op ons afgelopen die bij het national park hoort. Of we mee willen op een toer en of we even meelopen om de foto’s te bekijken. Het klinkt allemaal heel goed dus we boeken een toer voor morgenochtend van anderhalf uur. Dat past prima in ons schema. Aan het strand daar kunnen we ook niet zwemmen dus we gaan maar terug naar ons eigen strand, daar waren gele vlaggen dus daar willen we nog even de zee is, we moeten tenslotte toch een keer in de zee zwemmen. Nou zwemmen is een groot woord maar spelen in de golven is het wel, echt heel leuk, wel je bikini af en toe goed vasthouden voor je zonder staat… de golven zijn soms wel twee meter hoog en er wordt dus ook gesurft. Later verteld onze gids dat de zee zo ruig is doordat het volle maan is, daar hebben wij natuurlijk nooit bij stil gestaan.
We nemen een kort douche en na nog even wat gelezen te hebben gaan we om half zeven naar La Ceiba waar we ook te eten krijgen. Het is al knap donker dus voorzichtig rijden. Daar aangekomen is het werkelijk een prachtige lodge, je kan hier ook slapen, hadden we dat geweten… we krijgen pasta te eten met sla en een tomatensoepje vooraf. Het toetje is een, een ja geen idee eigenlijk… een pindakaas achtige machtig iets met cake erin, erg lekker maar mega machtig, ik haak af. Dan is het tijd om met Fabian te gaan wandelen. Hij geeft aan dat we vooral veel kikkers en insecten gaan zien. Bijna alles wat je ’s nachts hoort aan gepiep, getjilp, gemiauw zijn de verschillende kikkers. Door de volle maan hebben we minder kans op de echte nachtzoogdieren omdat het voor een aantal gewoon te licht is en omdat een aantal pas na middernacht actief wordt. Al snel zien we verschillende soorten kikkers, heel veel red eyed tree frogs, de hour glass tree frog, de dark eyed try frog (heel zeldzaam dat je ze ziet, ze komen maar zelden naar beneden uit de bomen en hebben een heel apart geluid, een laag heel kort brommetje). Dan doen sommigen heel kort en hoog “bing”, een heel klein kikkertje van iets meer dan twee centimeter, sommigen mauwen als een kitten en weer andere piepen vaker op een hoge toon achter elkaar. Super grappig als je erop gaat letten, vooral die op een kat lijkt. Ze vertellen ook dat er een uil is die krijst alsof er een vrouw achter je staat te gillen, redelijk angstaanjagend in het donkere bos. Wat ik ook heel leuk vind is dat we al vrij snel een slang zien, hij is wat melkig van kleur en staat op het punt om te ververvellen. Hij eet de boomkikkers en gaat soms dood omdat hij dan een kikker heeft gegrepen die te groot is voor m…
We zien verder veel spinnen, waaronder nog een tarantula in een gevouwen blad en één die officieel geen spin is mij bij de familie van de schorpioenen hoort en allerlei andere kleinere en grotere spinnen, sommigen best eng. Minder eng zijn de krekels en sprinkhanen en slapende hagedisjes waaronder een jesus christ lizzard die net iets groener is dan de bladeren eromheen, je moet het maar zien.
Ook leuk, we zien verschillende keren bullit ants, Fabian is als kind regelmatig gebeten en één keer drie keer tegelijk waardoor hij twee dagen in het ziekenhuis heeft gelegen. Ik beken, ik ben een beetje bang voor die mieren.
Veel schattiger is een kolibrie nestje met moeders erop en in de echte opvang drie wasberen en drie luiaards. Wat een leuke beestjes! De kooi van de luiaards staat gewoon open met een touw dat naar buiten leidt, als ze er klaar voor zijn dan kunnen ze gaan of als ze willen terug komen. De jonge wasbeertjes heten Robin en Hood en gaan hopelijk ook weer terug de natuur in, deze zijn gehouden als huisdieren en moeten nu voor zichzelf leren zorgen. Eén van de twee sabbelt alleen om zijn deken en dat mist hij als hij niet in de opvang is dus die wil nog niet weg. Als Fabian het hok open doet klimt de ander meteen naar buiten om op onderzoek te gaan maar hij moet snachts toch echt even binnen blijven. Helaas in het wild geen zoogdieren en ook de uilen die we wel horen zien we niet.
Na bijna twee uur wandelen en met natte voeten door de lekke laarzen komen we erg voldaan weer bij de lodge, wat een avontuur. Op de terugweg naar de auto komen we de herpetoloog tegen die op de lodge is om onderzoek te doen met een prachtige grote zwarte slang om zijn arm. Hij is helemaal glimmend olie-achtig en scheidt via zijn huid een stof af waardoor de slang die hij eet, een erg giftige slang hem niet kan deren. We rijden rustig en veilig naar de lodge en dan is het bedtijd na een laatste glaasje champagne.
