Hier zit je dan in een bizar grote en prachtige vrijstaande bungalow met champagne je verhaaltje te typen, hoe heerlijk.
Eerst nog even terug naar gisteravond want voor het eten met twee mensen uit Zwitserland en Mario nog even op zoek gegaan naar de Red Eyed Tree Frog, die zitten hier veel in een speciaal aangelegd stukje van de tuin en hier kweken ze ze ook op waardoor je de verschillende stadia van de kikkervisjes kan zien. Na even te moeten hebben zoeken vindt Mario uiteindelijk een parend stelletje wat we op de foto kunnen zetten, alleen flitsen mag eigenlijk niet omdat je ze dan verstoord. Tijd om te eten waarbij we gezellig zitten te praten met een stel Amerikanen en na het eten nog met een Amerikaans stel dat oorspronkelijk uit Iran komt maar heeft moeten vluchten omdat zij joods is meer dan twintig jaar geleden. Leuk om zo van al die mensen wat te horen, de ene is met pensioen en reist heel wat af, de ander kan met moeite 5 dagen inclusief het weekend vrij maken van zijn eigen zaak.
Als we de koffer hebben ingepakt en even een cocktail zitten te drinken op het terras aan het water komt er gezellig een gekko op tafel zitten en vlak daarna rennen er ineens vier wasbeertje tussen de mensen door!
Klein detail over Costa Rica wat mijn collega’s misschien wel leuk vinden: Mario vroeg ons wat volgens ons het belangrijkste export product is van Costa Rica. We kwamen al gauw op de bananen, koffie, ananassen. Maar niets is minder waar, het belangrijkste exportproduct is de microchip gemaakt door Intell. Thuis eens verder uitzoeken.
Enigszins bijtijds zijn we naar bed gegaan. Toch slaap ik weer niet fantastisch, ik heb het weer een beetje koud en later word ik wakker van de volgende tropische regenbuien. Om half 6 gaan ook nog eens de buren luidruchtig op de vroege boottoer dus dan geef ik het maar op, ik doe lekker de luiken open en we liggen te genieten van de geluiden en het tropische weer. Als we er uiteindelijk echt uit gaan is het al weer zonnig en warm! Hoe lekker is dat en na een kort ontbijt checken we uit om met de boot alweer weg te gaan uit Tortuguero. Tijdens de tocht terug wijst Mario ons nog op een krokodil die op de oever ligt te zonnen. Bij de plek waar we op de bus moeten wachten is een groot overdekt gedeelte met een bar, een winkeltje en ruimte om te zitten maar pfoe wat is het warm vandaag, je smelt helemaal weg.
Uiteindelijk zitten we in de bus met airco naar het restaurant waar we eerder ontbeten hebben, fijn om even af te koelen en om ons heen te kijken. We lunchen snel en dan moeten we even wachten tot we onze auto krijgen die hier op ons te wachten staat. Beetje papierwerk, hoop geld aan verzekering aftikken en dan kunnen we al snel op pad in “onze” toyota Rav 4. Ruime mooie auto is het, maar met slechts 35000 kilometer op de teller heeft hij al wel behoorlijke schade zeg, deuken en krassen maar goed, dan valt het ook niet zo op als wij er een klein krasje bij maken (al zijn we daarvoor verzekerd). Tijd om te gaan, de garmin staat op het nederlands ingesteld en het is 2,5 uur rijden als het mee zit. Nou dat doet het in principe ook wel, weinig te klagen alleen net voor limon loopt het even vast. Verschillende dingen zijn wel echt van belang hier… de bruggen zijn één baans, en soms is het zicht naar de andere kant bijzonder beperkt, fietsen kan hier ook alleen maar op de weg dus je moet er omheen en er zitten kuilen in de weg, of eigenlijk meer sink holes. Wat een bizarre gaten zeg… als je daar niet op let en je rijdt erin dan rij je echt dingen kapot, goed opletten geblazen. Je mag gelukkig ook op weinig plekken echt hard rijden, hier was de maximale snelheid 80 kilometer per uur en hele stukken zijn 60 of 40. De weg is verder prachtig, veel afwisselende landschappen, van compleet regenwoud tot mooie rivierbeddingen, bananen en ananas plantages en veel huizen/winkeltjes/krotten (om het oneerbiedig te zeggen).
Maar het rijden gaat Robin goed af en we zijn iets na vijven bij onze lodge. Bij de receptie worden we aangestaard door twee jonge meiden waarvan de ene of ziek en net wakker of knetter stoned is en de ander nog geen twee woorden zegt behalve wil je dit invullen. Maar als we naar de kamer lopen en onze mond open valt ontdooid ze een beetje. Ook als ik zeg dat ik een duiktoer wil boeken. Maar de kamer, ongekend, groot , ruim, een klamboe boven het bed, kunst met de handdoeken en…. Gekoelde champagne in de koelkast :D.
Gauw even de koffers pakken en een duiktoer boeken. Nou de duiktoer gaat dus niet door, door de ruige zee wordt er morgen niet gedoken en gesnorkeld, sowieso doordat je slecht uit kan varen maar ook omdat het zicht hierdoor belabberd is.
Daar gaat mijn kans aan deze kant van Costa Rica, balen zeg en de andere tours hebben we een beetje onze twijfels over ook omdat je er zo vroeg uit moet, we gaan zelf wel wandelen in Cahuita national park. Nou dan maar de champagne soldaat maken en daarna lekker eten op de lodge, rijden kan en mag niet meer.
