Half acht is de vaste tijd voor ontbijt. We hebben een slechte nacht gehad door de enorme kuil in het bed en de hoosbuien (geen ramen maar horren dus je hoort alle geluiden heel goed). Ook ben ik alweer enkele keren gestoken en jeuken mijn benen daardoor behoorlijk. Wel lekker onder de klamboe geslapen dus de muggenbulten moeten van ’s avonds komen. Na het ontbijt (rijst met bonen, roerei, toast met jam en fruit) maken we wat foto’s van de Coati’s die elke dag komen om te kijken of er nog wat te halen is en daarna gaan we dan toch in de regen op pad om te hiken. Van enorm harde regen zwakt het gezellig langzaam af totdat zelfs even de zon door komt.
Prachtige hike met behoorlijk pittige stukken ertussen. Zonder laarzen ben je hier nergens, op sommige punten zak je bijna tot aan de rand van je laarzen in de modder. We komen bij het uitzichtpunt waar je op de waterval uit kan kijken en het is prachtig! Gelukkig is David net zo fotografie gek en neemt iedereen lekker de tijd om te hobbien. We staan er allemaal hetzelfde in gelukkig. Bij dat uitkijkpunt horen we ineens een kikker en dan zien we nog net een glimp van de blue jeans dart frog. Deze heet zo omdat hij rood is met blauwe achterpootjes, net alsof hij een jeans aan heeft. Verder zien we wat leuke torren en ineens zit er midden op het pad een blue jeans frog. Daar kunnen we dan uitgebreid over praten en foto’s maken. Kaleph vertelt hoe deze voor hun kleintjes zorgen en dat is echt bijzonder, de leggen eitjes in een blad met een pasje water, als het uitkomt brengen ze het kikkervisjes naar hoog in de boom in een bromelia en dan geeft de moeder het kikkervisje (één per bromelia want ze eten elkaar anders op) elke dag een onbevrucht eitje te eten totdat het een kikkertje is geworden wat maanden duurt. Heel bijzonder bij dit soort dieren. Verderop komen we bij een boomhut waar de bioloog Donald Perry een jaar lang heeft gewoond om onderzoek te doen naar het leven in de boomtoppen. Hij heeft daar ook een boek over geschreven en je kon enige tijd in deze boomhut verblijven als hotelkamer. Lijkt mij geen goed idee want er zit een nest in deze boom van de bullit ants… Ze zijn niet echt actief door de regen maar als we er enige tijd staan komen er steeds meer te voorschijn. Ik vind ze toch echt eng… ze zijn enorm en als je gestoken wordt is dat extreem lang extreem pijnlijk. Na drie uur wandelen zijn we precies op tijd voor de lunch terug en krijgen we heerlijke kip, salade, yucca, rijst en bonen. De bonen kom ik een beetje van terug als ik een op een boon lijkende tor uit mijn eten vis maar goed, puur natuur. Het weer is niet goed genoeg om in de waterval te zwemmen dus we genieten nog even van de kolibries en David en Robin zijn met het statief bezig om foto’s en filmpjes te maken. Om half drie gaan we naar de waterval en het is toch net goed genoeg om te kunnen zwemmen dus dat doen we dan ook. Alleen Sandy slaat over. Nou het is knap koud dus we gaan maar heel even zwemmen maar we hebben toch echt in de waterval gezwommen die pittig is door de vele regen. Als we eruit komen begint het alweer te spetteren dus de timing is goed. Je mag niet in de waterval zwemmen als het regent omdat er dan ineens een overstroming kan ontstaan. Als je dan mee spoelt val je circa 25m naar beneden op de rotsen, geen goed plan dus. David en Sandy gaan met Kaleph even naar de grote leaf cutter ant kolonie, ik wil wel mee maar we hebben de natte spullen van het zwemmen nog aan dus we gaan ons eerst even omkleden. Robin hangt nog even in de hangmat en ik type een stukje onder de klamboe. Rond half zes gaan we naar de gezamelijke ruimte waar we de kolibries nog even fotograferen en filmen en ik met Kaleph nog wat vogels probeer te spotten en dan is het alweer donker rond zes uur en bijna etenstijd. David is overigens gebeten door een leaf cutter ant, dat had enorm hard gebloed, ze steken dan wel niet met gif maar kunnen echt hard bijten en tja dan moet je er ook wel vanaf blijven.
We zouden later die avond een nachtwandeling gaan doen maar het hoost alweer, echt heel zonde maar ik heb het al koud en daardoor niet veel zin. De anderen haken ook af dus we praten gewoon een hele tijd over de situatie in Costa Rica qua gezondheidszorg, geloof, de (corrupte) politiek, de situatie met Nicaragua dat een kanaal wil maken van de pacific naar de caribian wat ze er doorheen drukken ondanks de gevolgen voor de natuur en het feit dat ze door een eiland heen moeten wat bij Costa Rica hoort. Maar ook de situatie in Europa met Rusland en Griekenland. Kaleph is erg open en heeft veel kennis, ondanks dat hij slechts 20 jaar oud is. Ik maak nog een filmpje van de vleermuizen en dan gaan we naar bed, tandenpoetsen met de kaarsjes aan omdat het anders pikkedonker is, best sfeervol.