We op ons gemakje ontbijten naast de kaaiman die op de kant ligt naast het restaurant. We hoeven pas om half elf bij het startpunt van de reis naar rara avis te zijn dus we kunnen rustig aan doen. We zeggen Alex en Marga nog even gedag en na de laatste in- en ompak acties gaan we op weg met een route beschrijving van de Belgische eigenaar van de Hacienda. We moeten toch nog even zoeken maar met de hulp van de navigatie zijn we er ruim op tijd. De traktor is er nog niet, die komt na een minuut of twintig aan met een hele groep Belgen. We krijgen laarzen aangemeten en rond elf uur gaan we op pad.
Bij de plaatselijke supermarkt moeten we nog een heleboel spullen ophalen voor Rara Avis en met nog één man die blijkbaar bij het personeel hoort gaan we op pad. Ze spreken geen van beide engels, of zo goed als niet dus dat wordt nog lachen. De route is al snel erg hobbelig maar wel prachtig en leuk. Ik moet al snel erg nodig plassen maar gelukkig moet Eduardo wat aandraaien en kan ik even de bosjes in. Na een uur of twee zijn we bij Selva waar we kort stoppen en onze medegasten en gids ontmoeten voor de komende twee dagen. Het zijn David en Sandy uit Duitsland die te paard zijn gekomen en Kaleph die onze gids is. We zijn de enige vier gasten… Het laatste uur/anderhalf uur lopen we naar Rara Avis. Het is een prachtige wandeling met uitleg van Kaleph, alleen erg warm. We zien een kikker, een hele kleine elephant beetle en een wandelende tak (tja meer geluk dan wijsheid dat Sandy die heeft gespot maar wel heel gaaf). Het is knap laat en rond een uur of vier komen we aan bij Rara Avis waar gelukkig de warme lunch op ons staat te wachten, rundvlees, rijst, bonen en groente salade. Dat gaat er goed in! Door onze late aankomst stellen ze het avondeten uit naar half acht en kunnen wij nog rustig even douchen en een tukje doen in onze prachtige kamer, zonder electra maar met klamboe. De douche wordt heel even soort van warm en daarna weer koud maar ach, met deze temperatuur is dat prima. Voor het eten praten we heel wat en proberen de mannen de kolibries op de foto te zetten die genieten van het suikerwater. Als het donker wordt koelt het ook aardig af dus vestje en lange broek zijn niet overdreven, de kolibries zijn er nu niet meer, nu zijn de vleermuizen aan het eten je kan ze langs voelen vliegen. Kaleph vertelt van alles en we hebben het met Sandy en David over hun werk, zij is kinderarts, hij moleculair bioloog. Het avondeten bestaat uit rijst, bonen, tonijnsalade (die wij zowaar beiden lekker vinden) en tortillas. Om half tien is het bedtijd, we zijn enorm moe van de enerverende dag.
