In de sneeuw en wind heeft Robin nog tot tegen twaalven buiten gezeten in z'n zelfgebouwde schuilput maar niets... Dan maar slapen... het is erg warm binnen dus rond vier uur zetten we toch een raampje een beetje open. Dat is beter. We blijven in de ochtend liggen tot een uur of acht en dan gaan we op het gemak weer ontbijten. Als we terug komen is iedereen een beetje sloom maar we moeten echt nog een boodschappen doen en ik wilde nog in de sportwinkel kijken. Nou dat valt tegen, alles is het prijzig en er zit niets bij wat ik leuk vind.
Op de heenweg hadden we veel last van trillingen in de auto, ik zag de bui al hangen met wegenwacht en dergelijke maar nu we al het sneeuw en ijs uit de velgen hebben geduwd is dat gelukkig weg, dat hebben we nu nooit in Nederland... Terug in het huisje is het al eind van de ochtend. Robin gaat even tukken, de kinderen en ik op de ipad, telefoon en switch en we doen ook nog met z'n drieën een potje monopoly. Voor de lunch hebben we weer een lekker afbakbroodje en daarna is het tijd om in de sneeuw te spelen!! Robin, Sven en Julian zijn de wand aan het versterken van de schuilplek en ik ga met de sneeuwschoenen rondlopen, zelfs met die aan zak ik soms tot mijn knieën weg, de sneeuw is zo bizar diep hier... Sven heeft er na enige tijd genoeg van en gaat binnen spelen, wij rommelen nog wat verder en dan gaan we ook naar binnen nadat we met onze gezellige buurvrouw hebben staan kletsen, weer opwarmen in de sauna. Daar zou ik best aan kunnen wennen. Na een goede koele douche ga ik ook nog liggen maar het is beneden zo'n herrie dat ik zelfs met oordoppen in niet kan slapen. Daarbij krijg ik net een appje dat ons wildernis diner in het andere restaurant echt met als hoofdgerecht zalm is. Blegh... ik probeer nog of er iets anders mogelijk is maar nee... ik twijfel nog of we niet naar de hamburgertent in het dorp moeten rijden maar we besluiten het maar te proberen. Tegen zes uur gaan we naar de hellingbaan. Julian heeft gevraagd of de buren ook komen glijden (de buren zijn 6 personen die elkaar kennen uit de straat in Dordrecht en die voor het eerst samen op vakantie zijn) en die komen zowaar ook allemaal mee. Gezellig kletsen en glijden. Al snel is het half zeven en gaan we eten. Ik zie er gewoon tegenop. Het voorgerecht is prima, soort van tapas met rendier, elk (is dat nou wapiti of hert of wat), kaas, platbrood met boter, iets met champignonsalade, zalm en forel. De zalm kunnen we gelukkig kwijt aan de buren maar de forel blijft over. Met moeite laten we de jongens wat hapjes eten maar die hangen op schoot en tegen ons aan. Daarna duurt het een tijd voor het hoofdgerecht komt, zalm met bietjes en gepofte aardappel. Laat ik nou en geen zalm maar ook echt geen bietjes lusten. Julian neemt twee kleine hapjes, Sven misschien drie en dan komen ze weer hangen. Na weer een heeeeeeeele tijd komen de toetjes, pannacotta met rood fruit en knettersuiker en voor de sier op tafel droogijs wat met water wordt overgoten en wat voor een mist zorgt. Best leuk maar ondertussen willen we vooral naar het huisje. Iedereen is kapot moe en het is half negen. Eerlijk gezegd? Wat een verspilling van goed eten, tijd en energie... die hamburger met frietjes was een veel betere optie geweest. Nu een kopje koffie terwijl de kinderen in bed liggen. Buiten regent/sneeuwt het met een gure wind erbij. Weinig hoopgevend op onze laatste avond.
